Waiting for rain

পোন্ধৰ মিনিট

-হেল্ল’ অনিল, তই আজি কিবা কৰি আছ নেকি। যদি বেলেগ একো কাম নাই মোৰ ঘৰলৈ আহি দুৱাৰৰ হেন্ডেল দাল লগাই দিবিছোন।অ’ অলপ ডাঙৰ স্কু লাগিব ছাগে। তই লৈ আহি লগাই দিবি মই কালিলৈ আবেলি আহি যিমান বিল হয় দি দিম। মই ঘৰৰ ছাবিটো কাষৰ মানুহঘৰত দি আহিছো। ঠিক আছে। থেংক ইউ। বাই।

- হেল্ল’ জয়ন্তদা ভালনে। বহুত দিনৰ মূৰত দেখোন। চিমিহঁতৰ ভালনে। অ’ মোৰ ভালেই। ঠিকে চলি আছো আৰু। গাৱঁলৈ যোৱা নাই ছমাহ মান হ’ল।মই দিল্লীলৈ আহিছিলো কালি। অ’ এতিয়াও বাংগালোৰতে। আপোনাৰ কওক চাকৰি কেনে চলিছে। অ’ বাকী ভালেই। কথাবোৰতো জানেই। এতিয়া তাইৰ লগত প্ৰায় যোগাযোগ নাই বুলিবই পাৰি। আহিবছোন এদিন সপৰিয়ালে এসাজ খোৱাকৈ। ৰাতি থকাকৈ আহিলেতো খুবেই ভাল পাম। অ আছে আছে ঠাই আছে। হাঃ হাঃ ঘৰতো সৰু হলেও অসুবিধা নহয়। অ হৃদয়ত ঠাই আছে কাৰনে ঘৰতো নহলেনো এনেকৈ মাতোনে। ঠিক আছে। লগপাম তেতিয়া হ’লে। ঠিক আছে। বাই।

- হেল্ল’ ভিনদেও ভালনে। আজি বাইদেউৰ বার্থদে নেকি। যোৱা কালিহে আছিল নেকি। ম‌ই আজি বুলিহে ভাবিছিলো।বাইদেউক বি-লেটেড হেপ্পী বার্থদে বুলি কব। বাকী কওকছোন কেনে আছে আপোনালোক। ম‌ই ঠিকে আছো। সচাঁকে ঠিকে আছো। কাৰ কথা কৈছে জয়শ্ৰীৰ। তাইৰ খবৰ পাও মাজে মাজে। কালি এখন নোটিছ আহিছে। তাইৰ কোনোবা হিৰোৰ লগত ফুৰিব গৈ হোটেলৰ বিল দিব পৰা নাই, তাৰে নোটিছ। তাই ইমান উৎপাত আৰম্ভ কৰিছে যদি মোৰ আৰু একো কৰিবলগীয়া নাই। নাই নাই মই বুজো। সেই কাৰণে মই একো কৰা নাই এতিয়ালৈকে। আপোনালোকে বুজাব পাৰে যদি বুজাওক। মই গৈ বুজাব নোৱাৰো। বাকী ভালেই। এইবাৰ ঘৰলৈ গলে আপোনালোকৰ ঘৰলৈ যাম বাৰু। পোৱালি কেইটাৰ কেনেকুৱা ভালনে। বহুতদিন হ’ল দেখা নাই। যাম যাম। অ ৰাখক তেনেহ’লে।   

- হেল্ল’ ৰীতা ক’ত পালাহি। মই পাম আৰু তিনিমিনিট মান লাগিব। তুমি মেট্ৰ’ ষ্টেছনৰ ওচৰতে ৰৈ থাকিবা।আজি ক’ত ফুৰিব যাম ? ঠিক আছে। অ’ সেই ঠাইডোখৰ বেয়া নহয়। পামেই আৰু ৰ’বা। বাই।        

জীৱন

ঔটেঙা গছজোপা নাছিল, নাছিল দীঘলা দৌদৌৰ সাধুটো

আছিল বিলৰ পানীত ডুব যাব খোজা ৰান্ধনী বেলিটো

আইতাৰ খুন্দনাৰ চুকত লাগি ৰোৱা তামোলৰ দূপৰীয়া

মাৰ হাতৰ ঢেকীয়াৰ জোল, সকলোবোৰতো আছিল l

বগৰী কাইঁটে আচোৰা সময়

থপিয়াই ধৰো বুলি ভাবিও ধৰিব নোৱাৰা এক সপোন l

গধুৰ হৈ পৰা অবিন্যস্ত নিশাবোৰ

সলনি কৰিব নোৱাৰা এক জীৱন

Let the moon shine on u

Let the soul cross the river

Crossing your finger

With a stair way to paradise

Walk back to windowsills

We can’t ask for this move

We were invited in

Because the time surround us

Bring faces to the light

To be grateful for plenty

We have been given pain of joy

We have been given life to deny death

We are here was it because of music

Because we are here to dance only 

Lesson of life

One day, two mice fall in a drum of milk. First they drink some milk and try to come out from the drum. But it is not easy to escape from the drum. They are trying a lot to jump out but could not succeed. One mouse thought that his life will end there only because there is no escape and so he started drink milk as much he can. As the weight increases the mouse easily drowned in milk and died. But the other mouse started moving around the drum and drinks a little milk to get his energy for moving. Moving, moving and moving, finally he prepared butter from the milk and jumps out from the drum with some butter.

This is the life.

Courtesy: Catch me if you can